Notarialny akt poświadczenia dziedziczenia – jak wygląda ta procedura?
Sprawy spadkowe budzą szczególne emocje, ponieważ dotyczą zarówno kwestii majątkowych, jak i rodzinnych relacji. Jednym z kluczowych etapów porządkowania spraw po zmarłym jest formalne potwierdzenie, kto zostanie jego spadkobiercą. W polskim systemie prawnym możliwe są dwa rozwiązania: przeprowadzenie postępowania spadkowego w sądzie albo skorzystanie z notarialnego aktu poświadczenia dziedziczenia.
Akt dziedziczenia – co to jest?
Akt dziedziczenia odnosi się do ustalenia kręgu spadkobierców i wysokości ich udziałów, niezależnie od tego, czy następuje ono w sądzie, czy u notariusza. W sensie prawnym akt dziedziczenia nie stanowi jednak samodzielnej instytucji: albo jest to sądowe postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku, albo notarialny akt poświadczenia dziedziczenia. W obu przypadkach dokument w sposób definitywny przesądza, kto i w jakiej części nabył prawa oraz obowiązki majątkowe po zmarłym
Akt poświadczenia dziedziczenia – co to jest?
Akt poświadczenia dziedziczenia to notarialny dokument, który pod względem skutków prawnych odpowiada postanowieniu sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. Sporządza się go w kancelarii notarialnej w obecności wszystkich osób wchodzących w krąg spadkobierców ustawowych lub testamentowych.
Zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia – co to jest?
Samo sporządzenie poświadczenia aktu dziedziczenia nie kończy jeszcze procedury, ponieważ dokument musi zostać niezwłocznie zarejestrowany w centralnym Rejestrze Aktów Poświadczenia Dziedziczenia, prowadzonym przez Krajową Radę Notarialną. Rejestracja następuje elektronicznie, najczęściej w ciągu kilku minut od podpisania aktu, a notariusz potwierdza tę czynność odpowiednią adnotacją na oryginale. Od tego momentu akt staje się dokumentem urzędowym, któremu – tak jak prawomocnemu orzeczeniu sądowemu – przysługuje domniemanie zgodności z prawem i prawdziwości. Dzięki rejestracji – banki, sądy wieczystoksięgowe czy urzędy skarbowe mogą łatwo zweryfikować, kto jest spadkobiercą, co znacząco przyspiesza dalsze czynności związane z majątkiem spadkowym.
Jak przebiega poświadczenie dziedziczenia u notariusza?
Procedura w kancelarii rozpoczyna się od wcześniejszego umówienia terminu oraz dostarczenia niezbędnych dokumentów: odpisu skróconego aktu zgonu spadkodawcy, aktów stanu cywilnego spadkobierców, ewentualnego testamentu i innych dowodów potwierdzających prawa do spadku. W ustalonym dniu notariusz sporządza protokół dziedziczenia, w którym odtwarza tok rozmowy, odnotowuje zgodne oświadczenia stron, a także załącza przedstawione dokumenty. Następnie przechodzi do właściwego aktu poświadczenia dziedziczenia, w którym opisuje podstawę nabycia spadku, wskazuje datę i miejsce śmierci spadkodawcy, określa skład i wartość udziałów oraz przywołuje oświadczenia spadkobierców o przyjęciu lub odrzuceniu spadku. Po odczytaniu aktu, podpisaniu przez wszystkich uczestników i rejestracji w systemie notarialnym – strony otrzymują wypisy, które służą im jako tytuł prawny do zarządzania majątkiem zmarłego. Więcej informacji znajduje się na stronie: https://notariusz-osuch.pl/.
Akt poświadczenia dziedziczenia po 6. miesiącach
Choć do sporządzenia aktu nie obowiązuje sztywny termin, to spadkobiercy powinni pamiętać o sześciomiesięcznym okresie liczonym od dnia, w którym dowiedzieli się o tytule swego powołania. W tym czasie mogą złożyć oświadczenie o przyjęciu spadku wprost, z dobrodziejstwem inwentarza lub o jego odrzuceniu. Brak oświadczenia oznacza z mocy prawa przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza.
Do czego potrzebny jest notarialny akt poświadczenia dziedziczenia?
Zarejestrowane poświadczenie notarialne otwiera drogę do wielu czynności prawnych związanych z majątkiem spadkowym. To na jego podstawie spadkobiercy mogą zaktualizować księgi wieczyste nieruchomości, wypłacić środki z rachunków bankowych, przenieść prawa do papierów wartościowych, dokonać działu spadku, a także złożyć zeznanie podatkowe dotyczące nabycia w drodze spadku. Dokument jest również niezbędny przy sprzedaży odziedziczonego majątku lub ustanawianiu zabezpieczeń kredytowych.
